Muziekblog Zeeland – Pagina 11 – De liefde voor muziek in ZB Bibliotheek van Zeeland

Beste Nederlandse Rockalbum aller tijden?

The Gathering’s ‘How to measure a planet?’ (1998) opnieuw bekeken, door Perry Moree.

Toegegeven, het blijft natuurlijk lastig, een beste album uitkiezen. Per artiest is het soms nog wel te doen, hoewel ik ook niet zou kunnen kiezen tussen The Dark Side of the Moon, Wish You Were Here, Animals en The Wall van Pink Floyd. Om er van af te zijn riep ik vroeger altijd dat The Wall Floyds beste album was, en de andere drie even goed. Aan de andere kant, Brain Salad Surgery uit 1973 is toch wel het beste album van in het toch al ongekende oeuvre van Emerson, Lake & Palmer. Als ik een enkele track van BSS had mogen vervangen (Benny the Bouncer) was het zelfs een van de drie beste albums aller tijden geweest. Maar toch, het blijft lastig kiezen, zo’n beste album.

Zou dat voor het beste (Engelstalige) album aller tijden van Nederlandse bodem eenvoudiger zijn? Vergeet het maar. Bij iemand van mijn leeftijd (een oudere man) komen natuurlijk direct de grensverleggende albums Song of the Marching Children (1971) van Earth & Fire en Focus II (1972) en Focus III (1973) van Focus bovendrijven, terwijl ook Ayreon’s weergaloze debuutalbum The Final Experiment (1995) en Orphanage’s By Time Alone (1996) in elke top tien van serieuze muziekliefhebbers thuishoren.

Toch ben ik er uit: in 1998 verscheen het vijfde album van de groep die behoort tot het beste wat de Nederlandse rockscene heeft opgeleverd, The Gathering. Het album, een dubbelaar, heeft als intrigerende titel How to Measure a Planet? Inderdaad bevat de elpee- en cd-hoes informatie over de juiste, indirecte methode to determine to size of Earth. The Gathering, in 1989 opgericht en in 1992-1997 in vier meer dan uitstekende albums de ontwikkeling doormakend van death metal tot progressive rock, trekt echt alle registers open op hun vijfde album. Founding members Hans en René Rutten, respectievelijk drums en gitaar (en theremin en didgeridoo), zijn geluidsbepalers, om het fluwelen toetsenwerk van Frank Boeijen (geen familie) en de zeer stevige bassen van Hugo Prinsen Geerligs niet te vergeten. En de vocalen (en teksten) zijn in handen van de beste en mooiste Nederlandse zangeres aller tijden, de onvolprezen Anneke van Giersbergen.

Het album kent vele klassiekers, o.a. Travel (let op magistrale toetsenwerk), Liberty Bell, Rescue Me (met theremin), Marooned, Red is a Slow Colour (interessante titel), My Electricity en The Big Sleep. Maar zonder meer superb – niet alle fans zijn het met me eens – is het fabelachtige instrumentale titelnummer van ruim 28 minuten. Muzikaal vakmanschap en weergaloze innovatieve ideeën maken de titelsong tot iets dat nooit eerder op een Nederlands rockalbum te horen was. Vele tracks van het album werden live gespeeld tijdens de tours van The Gathering in binnen- en buitenland. Zes van de tien nummers op de in 1999 verschenen live-album Superheat waren afkomstig van HTMAP.

De band is na 1998 gewoon doorgegaan met het produceren van geweldige albums, ook na het vertrek van Anneke van Giersbergen in 2007. De Noorse zangeres Silje Wergeland volgde haar op. En niet onverdienstelijk. In 2009 volgde het nieuwe album The West Pole. Zet daarvan de eerste track (When Trust Becomes Sound) maar eens op en laat je wegblazen. Wereldklasse wederom, net als HTMAP.

(Foto: Peter Blok)

juni 1, 2022
Popcorn, de nummer 1 die niemand had

Op den duur gaat dat toch opvallen. Een 45-toerenplaatje dat 15 weken in de Top 40 stond met als hoogste notering nummer 1, maar nooit te vinden is. Al ruim dertig jaar sleep ik een collectie singletjes achter me aan, waar ik dan wel en dan weer geen aandacht aan besteed. Wegdoen kan altijd nog. In die dertig jaar ontstond er een mysterie waarover ik met mijn goede vriend R., ook verzamelaar, menig boompje heb opgezet. En waar gaat het over? Over dat hoogst irritante deuntje Popcorn, het eerste computermuziekstukje, in 1969 gecomponeerd door Gershon Kinsley, dat in de zomer van 1972 de hitparades in Europa beheerste in verschillende versies. Veronica die destijds de Top 40 uitzond maakte het zich makkelijk door alle uitvoeringen op een hoop te gooien. Popcornmakers, Anarchic System, Hot Butter en Revolution System waren de illustere namen van de uitvoerenden die dus alle tegelijk een nummer 1 hit scoorden.

De plaat die niet bestaat
De bestverkochte schijnt die van de Popcornmakers te zijn, gevolgd door de Franse mannen van Anarchic System, die officieel op de A-kant zelfs een versie met tekst (Popcorn in your hair) brachten. De versie van Hot Butter sloeg hier wat minder aan, maar was dan weer top 10 in de VS. En Revolution System? De samensteller van oudere versies van het Top 40 Hitdossier, Johan van Slooten, publiceerde bijvoorbeeld in de editie 1956-2001 ook de informatie van de platenmaatschappij. Bij Revolution System noemt hij als label Pink Elephant, maar het serienummer is niet bekend. Logisch, want dit Nederlandse label heeft een schare fanatieke fans die alle uitgaven minutieus gedocumenteerd hebben. En dan blijkt in de reeks 22. uit 1972 alle nummers bezet te zijn, maar geen Popcorn van de Revolution System ertussen. Later dat jaar verscheen een thema van George Bizet uit de opera Carmen ‘verpopcorned’ door de groep als Carmen Brasilia, dat wel een serienummer 22. heeft, waarmee zowaar nog de hitparade werd bereikt. Om verwarring te voorkomen had de platenmaatschappij op de hoes alvast Hit Version en Brand New Popcorn gedrukt, samen met de vlaggen van België en Nederland, want het origineel was van het Franse Anarchic System met nota bene twee vlaggen van de VS op de voorkant!

En toch bestaat hij
Wie verzint er nu een plaatje? In de jaren 1979-1980 brengt de platenmaatschappij Dureco een reeks heruitgaven van ‘gouwe ouwe’ en zie, daar hebben we ineens Popcorn van de Revolution

System met Carmen Brasilia op de B-kant te pakken. Wie er overigens achter de groepsnaam schuilgaat, is onbekend. Als jaar van origine wordt 1972 genoemd, dus de opname zal er wel geweest zijn. Wellicht waren de plannen voor een release vergevorderd, maar heeft de platenmaatschappij Dureco zich op het laatste moment bedacht. Een reden zou kunnen zijn dat de maatschappij de plaatjes van Anarchic System uit de Franse perserij importeerde en in Nederland distribueerde. Een tweede versie zou dan broodroof betekenen. Wie had het hier over commercieel?

Ta-ta-ta-ta-ta …En nu maar weer proberen die oorwurm kwijt te raken.

Arnold Wiggers

Afbeelding: Wikimedia Commons

mei 18, 2022

Beste Nederlandse Rockalbum aller tijden?

Popcorn, de nummer 1 die niemand had