Stel je voor dat je een groot muziekliefhebber bent. En dat ben je, hoe jong ook, al lang. Het is je met de paplepel ingegoten en zo langzamerhand een groot onderdeel van je identiteit. Je gaat er prat op mensen onder tafel te kunnen lullen over muziek en popcultuur uit tijden vér van voor ‘de jouwe’. Een wandelend vat vol totaal nutteloze trivia. Je zoekt het vooral in de, wat jou betreft, verfijndere hoeken als David Bowie en de Beatles maar ook The cure en Dinosaur Jr. Zet jou bij een popquiz en men huivert. Je bent, zoals dat heet, een ongelooflijke snob.
Achteloos geniale harmonieën
Stel je vervolgens voor dat je toevallig ook nog een klein beetje kan drummen en per ongeluk gevraagd wordt door een vage bekende die zegt dat hij een bandje wilt beginnen. Je wenkbrauwen gaan nog net niet omhoog als je een gebrand cd’tje krijgt met wat demo’s. Veel kan het toch niet zijn. Wat kan er nu toch op dat schijfje staan waar een connaisseur als jij, die toch alles al wel zo’n beetje gehoord heeft, van op zou kijken. Laat staan waar je aan mee zou willen werken?
Ach. Je hebt beloofd te luisteren dus eenmaal thuis druk je met een gepaste vooringenomenheid op ´play´ en je begint aan de afwas. Zeventien tellen duurt het en je leven is veranderd. Pakkend intro. Catchy akkoordenschemaatje. En dan die stem en die originele lijntjes en hoekjes die maken dat het lijkt of er iemand aan een spreekwoordelijk touwtje trekt. Achteloos geniale harmonieën die als ware het een soort sirene vriend en vijand om hun vinger lijken te winden. En dan die teksten:
“I’d like to get acquainted with your variable moods, and I’d be happy to be rated by the kick of your boots”
Hou maar op. Er is geen ontkennen meer aan, je bent fan. En niet van de nieuwste opgeklopte hype uit Engeland. Neen. Je bent hopeloos fan van een man die je toevallig kent uit de kroeg om de hoek.
Hoe dan?
Stel je voor dat je als muzieksnob van het irritantste soort ineens om de oren geslagen wordt door iemand die songs kan maken die eigenlijk alles in zich hebben wat jij mooi vindt aan een liedje. Die muziek maakt waarvan jij eigenlijk altijd riep dat dit alleen voor de groten der aarde mogelijk is. En vervolgens mag je er ook nog je eigen bescheiden steentje aan bijdragen? Het is een evenzo ontnuchterende als zalige ervaring om uit het niets zó met je mond vol tanden te staan. Hóe dan!?
Aan ons als begeleidingsbandje was ooit de schone taak om deze creatieveling vooruit te duwen en hopelijk in de slipstream ook nog iets van hem op te steken. Het mocht niet zo zijn. De middelen waren schaamteloos onvoldoende. Er is gevochten als een leeuw maar er viel simpelweg niet meer uit te pulken dan waar we stonden voordat het allemaal implodeerde: één album de wereld in geholpen. Één album geschreven maar tragisch genoeg nooit opgenomen.
Janken van vreugde
En zo wil het lot dat ik nu bevriend ben met een man die de meest dromerige melodieën uit zijn mouw schudt en deze kan laten rijmen met de meest schunnige en komische teksten maar die het tegenwoordig te druk heeft met lezen (en Pergolesi). Ik denk dat het minstens acht jaar geleden is dat er een nummer uit zijn grot kwam rollen. Dus het is wachten op de dag dat hij de gitaar ineens weer als een aardig ding kan zien en er binnen no time een fantastisch deuntje uitwringt. En ik zal janken van vreugde als ik tot het selecte gezelschap behoor dat er iets van vinden mag. En hij zelf zal vervolgens de allereerste zijn die het afschuwelijk noemt en stante pede, hardop en voorzien van een schokkende dosis krachttermen, de hele bende naar het rijk der fabelen lacht. Poppetje gehoord, kastje dicht.
Laten we het ingewikkeld noemen, net zo veel talent hebben als de perverse neiging om jezelf continu te publiekelijk te willen demaskeren. Mijn eigenaardige vriend. Met afstand het best bewaarde geheim van onze stad en, tussen ons gezwegen, mijn muzikale held. Zo veel te ver doorontwikkeld, dat het voor iedereen mateloos interessant is behalve voor hemzelf. En al zou de wens de vader van de gedachte zijn: er komt een dag dat er na een paar straffe pinten ineens een kwartje valt en hij weer aan het schrijven slaat. Dan wordt het opletten geblazen.
Ik gun het jullie allemaal.
DOOR LENNERT OOSTERLING
Meer lezen:
Kai Disko – Hands Off My Lady, Debuutalbum met veel ongekroonde hits
