Wie is toch die man die altijd op zondag het geluid komt regelen? Nou, dat is dus Walter Calbo. Maar als we alleen zouden zeggen dat hij dát doet, bij concerten in Café Schuttershof, dan doen we hem zeer tekort. Walter doet namelijk veel meer. Hij is zelf ook muzikant. Je ziet en hoort hem bijvoorbeeld als toetsenist tijdens de Rocksessies in Schutters, maar ook in de band van Marjon van Iwaarden. En toen we in november een kijkje gingen nemen bij de opbouw van Y’Abba Do in de Schouwburg zat hij daar ook weer in de zaal, geduldig wachtend tot het gezelschap klaar was voor de soundcheck. Omdat we hem niet persoonlijk kenden wilden we toch wel eens iets meer van hem weten. Walter nodigde ons daarom uit om nader te kennis te komen maken, in de Zeeuwse concertzaal. Die uitnodiging beschouwden we als de welbekende twee vliegen in één klap. Deze cultuurbarbaren waren in die zaal namelijk nog nooit geweest.

Dat bezoekje, half december, gaf een mooi inkijkje in het andere werk van Walter. Hij werkt voor de Zeeuwse Concertzaal, maar hij laat zichzelf vanuit zijn bedrijfje Walter Calbo Sound & Music ook inhuren voor de opnames van CD’s. Ook die dag werkte hij aan een opname, voor het Middelburgse label Zefir Records. Samen met de pianist Marcel Worms en fluitiste Eleonore Pameijer werkte hij die dag aan de opname van de cd ‘De Jaargetijden’, een cyclus voor piano van de Letse componist Peteris Vasks. Die CD zal in april worden gepresenteerd in Amsterdam.

Wij vonden het geweldig om even kennis te maken met deze muzikanten. Marcel vertelde een interessant verhaal over Vasks. Diens muziek bleef jaren voor de buitenwereld verborgen, omdat de Russische autoriteiten het verboden. Wikipedia zegt daarover: “Tijdens de overheersing door de Sovjet-Unie was het niet toegestaan kerkmuziek te componeren; deed je dat wel, dan was je gedoemd die muziek alleen voor jezelf te schrijven of dat het werk in de la verdween om er nooit meer uit te komen; er waren geen redenen om dergelijke muziek te schrijven.” Nu de muziek wel mag worden gebruikt maakt Worms daar graag gebruik van. Het mooie is dat de componist nog leeft en op de hoogte is van het werk in Nederland. Zo kwamen we ook nog te spreken over de vrijheid van interpretaties van composities en meer van dat moois. Voor ons buitengewoon leerzaam, want we gaven ter plekke al ruiterlijk toe: we hebben nu eenmaal meer verstand van pop- en rafelmuziek. Eleonore Pameijer was er overigens niet bij in de rol van fluitiste. Zij was er om de opname in goede banen te leiden. Natuurlijk zagen wij pas achteraf op internet welke staat van dienst beide muzikanten hebben in de muziekwereld. Dat maakt dat we ons met terugwerkende kracht lekker onnozel voelen. Aan de andere kant: als je je nooit op voorhand inleest kun je onbevangen het gesprek aangaan. Dat is soms ook wel prettig.

Eleonore voerde de regie vanuit de studio, die in een aparte ruimte van het concertgebouw is gevestigd; het contact tussen de zaal en die ruimte verloopt via camera’s en microfoons. Walter liet het ons allemaal zien. Maar ondanks de schoonheid en rijke geschiedenis van het gebouw achten wij de kans dat we binnenkort daar ook eens een concert zullen bezoeken vrij klein. We kregen bijvoorbeeld de kans om vanavond de mooie tango-avond met Gran Orquesta Tipica OTRA bij te wonen, maar laten die kans toch aan ons voorbijgaan. Die cultuurbarbaar in ons wint het nogal eens. Wij luisteren toch maar het liefst naar Walters werk tijdens een rockconcert. Ieder zijn meug, nietwaar?

Muziek van Marcel Worms is ook te vinden in de collectie van ZB.

Meer lezen, zien en horen:

http://www.zeeuwseconcertzaal.nl
http://www.marcelworms.com
https://youtu.be/6WbMSaV5xGk
http://www.zefirrecords.nl/nl/
http://www.eleonorepameijer.nl
http://www.zeeuwseconcertzaal.nl/agenda.php?agendaid=6e9baed68aa8ee5b02a
https://nl.wikipedia.org/wiki/Onzevader_(Vasks)

Dit bericht werd eerder gepubliceerd op Wij zijn De Stad, in 2016